Ο όρος “ανωτέρα βία” αναφέρεται σε μια απρόβλεπτη και ανεξέλεγκτη κατάσταση ή γεγονός που συμβαίνει εξαιτίας φυσικών ή άλλων ανεξέλεγκτων αιτίων και εμποδίζει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων ή των συμφωνιών που έχουν συναφθεί ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη.
Αυτή η έννοια χρησιμοποιείται συχνά σε νομικά κείμενα και συμβάσεις, όπου η ανωτέρα βία θεωρείται ως μια εξαίρεση ή υποστήριξη που απαλλάσσει ένα μέρος από την ευθύνη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, όταν η εκπλήρωσή τους γίνεται αδύνατη λόγω αυτών των ανεξέλεγκτων και απρόβλεπτων γεγονότων.
Η οικονομική καταστροφή που συνέβη το 2008 σε συνδυασμό με το 2013 είναι το αντίστοιχο ενός πολέμου. Ενός οικονομικού πολέμου. Θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί και ως «ανωτέρα βία.»
Η καταστροφή ήταν συνολική και απόλυτη. Όμως οι υπαίτιοι—πολιτικοί και τραπεζίτες—σώθηκαν. Σώθηκαν με τα χρήματα του κράτους και των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου και των δανειοληπτών.
Πριν όμως σωθούν οι Τράπεζες και κάθε άλλο σαθρό, διεφθαρμένο και ασύδοτο κομμάτι αυτού του συστήματος, θα έπρεπε πρώτα να σωθούν οι πολίτες και οι πρώτες κατοικίες τους, αφού λόγω ανωτέρας βίας θα έπρεπε να ελευθερωθούν από τις υποχρεώσεις τους προς τα τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία, ας μην ξεχνάμε, επέφεραν την Τραπεζική κρίση με την ασύδοτη συμπεριφορά τους.
Αντί αυτού, οι αποκομμένοι από την πραγματική οικονομία και κοινωνία πρίγκιπες, αυτοί που πλούτισαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν μέσω διαφθοράς, δόλου και διαπλοκής, αυτοί που θα έπρεπε να τιμωρήσουν τους υπαίτιους των απανωτών κρίσεων και να προστατεύσουν τους πολίτες, επέτρεψαν και ενθάρρυναν την μεγαλύτερη αδικία που υπέστησαν οι Κύπριοι πολίτες από το 1974. Πρωτεργάτες το ΔΗΚΟ και το ΔΗΣΥ, ουσιαστικά απόντες οι υπόλοιποι.
Το ρητό “ότι σπέρνεις θερίζεις” έχει τις ρίζες του στην αγροτική κοινωνία και αναφέρεται στην ιδέα ότι οι πράξεις και οι επιλογές μας έχουν συνέπειες, τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Με αυτό το ρητό, υπογραμμίζεται ότι θα αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα των ενεργειών μας, καθώς αυτά που “σπείρουμε” (δηλαδή τα πράγματα που κάνουμε ή τις αποφάσεις που παίρνουμε) θα “θερίσουμε” (δηλαδή θα αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες αυτών των ενεργειών). Το ρητό εκφράζει την αναγκαιότητα να αναλογιστούμε τις συνέπειες των επιλογών μας και να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας. Αλλά σε μια «δημοκρατία» όπου δεν έχει τιμωρηθεί κανένας ποτέ, όπου η διαφθορά, η ασυδοσία, η διαπλοκή, η διαστρέβλωση και η ψευτιά, έχουν γίνει τέχνη και επιστήμη, μπορεί ο οποιοσδήποτε πραγματιστής να πιστεύει ότι θα υπάρξει τιμωρία και εξυγίανση;
