Ο υπερδιογκωμένος τραπεζικός τομέας της Κύπρου ξεφούσκωσε απότομα, το 2013 με τον οικονομικό αλλά και παγκόσμιο πολιτικό σεισμό, μέσω της πρωτοφανούς λύσης του «κουρέματος», λύση που δόθηκε από την λεγόμενη Τρόικα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Έκτοτε η Λαϊκή Τράπεζα και ο Συνεργατισμός, εξαφανίστηκαν από τον τραπεζικό χάρτη, ή μάλλον καλύτερα, τους εξαφάνισαν, απορροφώντας τους με όχι και τόσο διαφανείς διαδικασίες, ιδίως όσον αφορά το επί της ουσίας ξεπούλημα του Συνεργατισμού όπως αυτό καταγράφεται στο εμπεριστατωμένο πόρισμα της Επιτροπής Αρέστη.
Το Πόρισμα Αρέστη πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, οι κύριοι υπαίτιοι του ξεπουλήματος δεν ελέγχθηκαν καν από τις διωκτικές αρχές, σχετικές ποινικές διώξεις απορρίφθηκαν και εν τέλει ουδείς εμπλεκόμενος είχε ουσιαστικό κόστος είτε οικονομικό είτε πολιτικό είτε άλλως πως για αυτό το σκάνδαλο κολοσσιαίων διαστάσεων.
Πλέον ο μεγάλος φταίχτης για όλα ήταν ο δανειολήπτης, ο οποίος όπως με κάθε ευκαιρία μας ενημερώνουν οι πολιτικοί και όχι μόνο ταγοί μας, υπήρξε άπληστος και ασυνεπής, ενώ αφήνουν να νοηθεί ότι οι ίδιοι δεν είχαν καμιά ευθύνη έστω και αν είναι αυτοί που λάμβαναν τις αποφάσεις για όλα.
Η οικονομία της Κύπρου οδηγήθηκε στον όλεθρο λόγω των λεγόμενων ΜΕΔ, μη εξυπηρετούμενων δανείων, άλλως των κόκκινων δανείων και πλέον έχει καταστεί η νούμερο ένα δικαιολογία για αυτό που μας κατατρέχει.
Έτσι η λύση που βρέθηκε ήταν η πλασματική διαγραφή από τα «βιβλία» των τραπεζών αυτών των ΜΕΔ, ώστε τουλάχιστον λογιστικά να μην έχουν αυτές πρόβλημα και ως εκ τούτου το πρόβλημα πλέον ματοκυλίστηκε αποκλειστικά και μόνο στον απλό πολίτη και δανειολήπτη.
Έτσι σήμερα, τεράστιο ζήτημα που αφορά χιλιάδες συμπολίτες μας και αποτελεί κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου είναι η συνεχής αγωνία τους για το αν θα μπορέσουν να περισώσουν είτε την πρώτη τους και κύρια κατοικία, είτε την μικρή ή μεσαία επιχείρηση τους από τα «δόντια» των Τραπεζών ή πλέον από τις λεγόμενες εταιρείες εξαγοράς δανείων ή διαχείρισης δανείων οι οποίες έχουν κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια στην εγχώρια αγορά.
Τον Αύγουστο του 2020, η Τράπεζα Κύπρου έκανε συμφωνία συμφωνία πώλησης/αγοράς Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων με την PIMCO και συγκεκριμένα συμφωνία με επενδυτικά ταμεία συνδεδεμένα με την Pacific Investment Management Company LLC (“PIMCO”) για την πώληση χαρτοφυλακίου μη εξυπηρετούμενων δανείων της Τράπεζας Κύπρου, με μεικτή λογιστική αξία ύψους €916 εκ.
Το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο έχει συμβατικό υπόλοιπο ύψους €1.46 δισ. και αποτελείται από 22,224 δάνεια, κυρίως ιδιωτών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα οποία είναι εξασφαλισμένα με πάνω από 5,616 ακίνητα.
Στον Φιλελεύθερο της 11/4/2022 διαβάζουμε ότι «Kαθαρίζει τον ισολογισμό της η Ελληνική Τράπεζα από προβληματικά δάνεια, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ» έκλεισε μετά από μήνες η συμφωνία με τον μεγαλομέτοχό της Pacific Investment Management Co (Pimco) για την πώληση ΜΕΔ λογιστικής αξίας περίπου €700 εκατ.»
Στην Καθημερινή της 22/6/21 διαβάζουμε «Themis» η εταιρεία της Pimco που αγόρασε δάνεια της Τρ. Κύπρου. Θα αναλάβει τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο του Helix 2 και Helix 2 B»
Ποια όμως είναι αυτή η εταιρεία που πλέον έχει κυριαρχήσει στις εξαγορές των δανείων τραπεζών;
Η PIMCO ήταν η εταιρεία που αξιολόγησε τις κεφαλαιακές ανάγκες και του Συνεργατισμού, για την περίοδο 30/6/2012 μέχρι και τις 30/6/2015, οπόταν και κατέληξε στο €1,5 δις και ότι είναι βιώσιμος, γεγονός που συμφωνήθηκε με την Tρόικα και εγκρίθηκε από την Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ανακεφαλαιοποίηση του ΣΠΤ με €1,5 δις από το κράτος
Αυτή λοιπόν η εταιρεία, Poppy Sarl, θυγατρική της Pimco, είναι μεγαλομέτοχος στη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Κύπρου, με ποσοστό 17.30%!
Η Pimco δηλαδή, στην οποία η κυπριακή κυβέρνηση αποτάθηκε για να γνωμοδοτήσει περί της βιωσιμότητας του Συνεργατισμού, καρπώθηκε τεράστιο όφελος από την κατάρρευση και ξεπούλημα του θέτοντας πλέον ξεκάθαρο ζήτημα (μη) αντικειμενικότητας και ενδεχομένης υστεροβουλίας.
Το ζήτημα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, με προφανή κατά τη γνώμη μου γιγάντωση της ήδη υπάρχουσας καχυποψίας για την ενδεχόμενη σύγκρουση συμφέροντος και από τις πρόσφατες εξελίξεις στον τραπεζικό τομέα όπως αυτές αναλυθήκαν πιο πάνω αλλά και πιο κάτω
Στην Stockwatch της 25/1/22 διαβάζουμε:
«Εξαπλάσιο ποσό από αυτό που κατέβαλαν για την εξαγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων, είναι το ύψος των απαιτήσεων των εταιρειών εξαγοράς πιστώσεων (ΕΕΠ) από τους δανειολήπτες, με βάση στοιχεία που συλλέγει από τα πιστωτικά ιδρύματα και τις εταιρείες, η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου.»
Πληροφορίες αναφέρουν ότι δάνεια αξίας 12 ΔΙΣ εξαγοράστηκαν από αυτούς τους οργανισμούς στο 1/6 της αξίας τους, ήτοι 2 ΔΙΣ αλλά παρόλαυτά αυτοί οι οργανισμοί πλέον διεκδικούν να εισπράξουν από τους δανειολήπτες το εξαπλάσιο ποσό!
Η γενικότερη υποκρισία σε όλο αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δεν δόθηκε καν η ευκαιρία στους απλούς πολίτες/δανειολήπτες η ευκαιρία να εξοφλήσουν οι ίδιοι τις δανειακές τους υποχρεώσεις στο 1/6 της αξίας των δανείων τους και έτσι όλοι να πετύχουν αυτό που θεωρητικά ήθελαν, δηλαδή την μείωση των ΜΕΔ από τα βιβλία των τραπεζών και πολλοί δανειολήπτες να ανασάνουν πλέον χωρίς τον βραχνά της καταδίωξης.
Φευ όμως, φαίνεται ότι η απληστία είναι το καύσιμο που τροφοδοτεί αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο εξοργιστικό από το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε ποιοι κρύβονται κυριολεκτικά πίσω από αυτές τις λεγόμενες εταιρείες εξαγοράς δανείων οι οποίες δεν έχουν καμιά πρόθεση εξεύρεσης λύσεων αναδιαρθρώσεων αλλά μόνο της πώλησης και εκποίησης των υποθηκευμένων.
Σύμφωνα με άρθρου του «Διαλόγου» της 14/3/2021:
«Η Κεντρική Τράπεζα διαβάθμισε ως «απόρρητα» όλα τα στοιχεία τα οποία αφορούν τις εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων, περιλαμβανομένων των ονομάτων των μετόχων τους, ενώ αρνήθηκε να τα δώσει για έλεγχο ακόμη και στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία με βάση τη νομοθεσία έχει την ευθύνη για εποπτεία της αγοράς επενδυτικών υπηρεσιών σε κινητές αξίες, των συναλλαγών σε κινητές αξίες που πραγματοποιούνται στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Χαραυγής», η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ζήτησε γραπτώς στοιχεία σε σχέση με τους μετόχους των εταιρειών εξαγοράς πιστώσεων, τις εργασίες τους και τις οικονομικές τους καταστάσεις. Παρά ταύτα, η Κεντρική Τράπεζα απάντησε ότι όλα τα στοιχεία τα οποία αφορούν τις εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων, περιλαμβανομένου των ονομάτων των μετόχων τους, είναι «απόρρητα» και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο από την Κεντρική Τράπεζα.»
Το μόνο που μπορώ να χρησιμοποιήσω ως καταληχτικό σχόλιο είναι η ρήση από τον Άμλετ του Σαίξπηρ ότι «Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας».